W tym artykule dowiesz się, w jaki sposób Pakiet Uproszczeń Omnibus ma na celu zmniejszenie obciążeń regulacyjnych UE w zakresie zrównoważonego rozwoju, upraszczając CSRD, CSDDD, Taksonomię UE i CBAM.
25 lipca 2024 roku to data, która na stałe wpisze się w kalendarz przedsiębiorstw. Tego dnia Komisja Europejska ogłosiła wejście w życie Dyrektywy CSDD (Corporate Sustainability Due Diligence Directive – CS3D), której celem jest wprowadzenie obowiązku należytej staranności przedsiębiorstw oraz ich partnerów biznesowych (na każdym etapie łańcucha dostaw) do przeciwdziałania oraz łagodzenia negatywnych skutków ich oddziaływania na prawa człowieka i kwestie środowiskowe.
Nowy rok wkracza do wielu firm UE z mocnym naciskiem na kwestie zrównoważonego rozwoju. Mowa tutaj o tych największych spółkach, które do tej pory obowiązek raportowania ESG wypełniały zgodnie z dyrektywą NFRD (Non-Financial Reporting Directive). To właśnie one będą pierwszymi, które w przyszłym roku opublikują pierwsze raporty ESG zgodnie z nową Dyrektywą CSRD w sprawie sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju.
Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, przyjęta przez wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2015 r., zawiera wspólny plan na rzecz pokoju i dobrobytu ludzi i planety, teraz i w przyszłości. U jego podstaw leży 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDG), które są pilnym wezwaniem do działania wszystkich krajów – rozwiniętych i rozwijających się – w ramach globalnego partnerstwa.
Słowo taksonomia pochodzi od greckiego słowa tłumaczonego na „tassinomia” i oznacza „uporządkować lub sklasyfikować”. Jest to więc co do zasady to, co Komisja Europejska, poprzez nowe rozporządzenie, zamierza zrobić: ustanowić nowy język, zdefiniować nowe makro-pojęcia i nowe wspólne słownictwo, a nawet „słownik” dotyczący tematyki ESG.
